Pattyn Packing Lines verpakt in staal30 juni 2019
Infosteel 06/2019
Tekst: Jos Segaert
Foto’s: Giulia Frigerio, De Wandeler NV
In staal verpakt
Een uitbreiding waarbij een hoofdrol voor staal is weggelegd: dat was het uitgangspunt voor de realisatie van een nieuw kantoorgedeelte van een internationaal georiënteerd technologisch bedrijf in Brugge.
Het uitgesproken exportgericht bedrijf in kwestie, Pattyn Packing Lines, is gespecialiseerd in ‘bag-in-box’-productielijnen en ligt in de drukke ambachten- en nijverheidszone van de Blauwe Toren. “De noodzaak om uit te breiden was reëel”, aldus CEO Stan Pattyn. “Het bestaande kantoor was klein en onpraktisch ingericht en beantwoordde niet langer aan de behoeften. In overleg met architect Robin Van Beveren werd geopteerd om een nieuw open en helder kantoor te bouwen, aansluitend op de productiehallen. Hiervoor werd de nodige grond aangekocht (1500 m2), waarvan 1000 m2 voor de nieuwbouw en 500 m2 voor een latere mogelijke uitbreiding. De initiële wens werd daarmee vervuld: een bijzonder flexibel en duurzaam bouwvolume met een maximale lichtinval en een goede interactie met de omgeving.”
“We wilden een eerlijke en pure architectuur”, zegt architect Robin Van Beveren van BASIL architecture, “met een technologische maar ook subtiele uitstraling. De inplanting van het nieuwe kantoorgedeelte reorganiseert de ruimte en creëert zuivere en logische looplijnen voor de dagelijkse werking van dit bedrijf. Het slaat een
brug en schept een dialoog tussen arbeiders en bedienden.”
De keuze voor staal - in combinatie met beton- was dan ook logisch. “Staal biedt maximale ontwerpmogelijkheden en laat grote uitkragingen toe. Met staal kon het gebouw helemaal worden opengebroken en bleven aanpassingen mogelijk. Het is bovendien een duurzaam materiaal”, aldus de architect.
De keuze voor staal - in combinatie met beton- was dan ook logisch. “Staal biedt maximale ontwerpmogelijkheden en laat grote uitkragingen toe. Met staal kon het gebouw helemaal worden opengebroken en bleven aanpassingen mogelijk. Het is bovendien een duurzaam materiaal”, aldus de architect.
De complexiteit van het ontwerp zat hem in het feit dat de straatgevel zuid georiënteerd was en een volledige zonwering niet wenselijk was. Om die reden werd gekozen voor een trapvormige gevelopbouw waarbij elk niveau als een luifel werkt voor het volgend niveau. Op die manier ontstaat er een natuurlijke beschaduwing. De aansluiting van het nieuwe kantoorvolume met de bestaande magazijnen wordt versterkt door het insnijden van een ruim dakterras in dialoog met de cafetaria, annex plaza. Omdat de opdrachtgever de interactie tussen het personeel van de verschillende afdelingen wilde stimuleren, creëerde Robin Van Beveren een centrale vide die komaf maakt met de afgezonderde kamertjes van de vorige werkplekken. Deze vide doorsnijdt het gebouw in de lengterichting en brengt licht en ruimte binnen. Op de eerste verdieping wordt het licht binnengehaald via een grote lichtstraat (Velux) met vaste en opengaande delen die je niet van elkaar kunt onderscheiden. De vide is om akoestische redenen in glas ingesloten. De stabiliteit van het kantoor werd opgevat als een hybride structuur. Hier werken de stijve betonkernen (traphal, liftkoker) perfect samen met de staalstructuur. Dankzij deze synergie kon een minimum aan steunpunten worden gecreëerd, wat een maximale inrichtingsvrijheid toeliet. Prefab betonnen buitenspouwbladen en funderingsplinten werden aan het skelet gekoppeld. De winst die werd gemaakt door het wegvallen van dragende binnen- en buitenwanden werd benut voor een dikke isolerende schil rondom het gebouw, dat resulteert in een BEN-kantoor.
Voor het dak werden geperforeerde steeldeckplaten gebruikt, goed voor in totaal 650 m2. Deze zelfdragende en geperforeerde dakplaten zijn voorzien van een gesealde cannelurevulling (Rockwool). Op het dak werden zelfklevende en gewapende EPDM-dakbanen aangebracht. Een en ander komt de akoestiek ten goede, een bijzonder aandachtspunt bij deze uitbreiding. De kantoren werden ontworpen als open landschappen. Tussen de verschillende werkplekken werden akoestische kastenwanden van 1,50 m hoog met gewatteerde stoffen bekleding geplaatst. De verlaagde plafonds zijn eveneens akoestisch. Het gaat om Hera-designplaten uit langvezelige houtwol. De kabelgoten, verluchtingskanalen en de ventilatie zijn zichtbaar in het plafond verwerkt maar vallen niet op omdat ze zwart geschilderd zijn. Naast de landschapskantoren zijn een drietal kantoren in glas voorzien (boekhouding, vergaderzaal, directie) voor meer privacy.
De enige zone waar screens werden geïnstalleerd is het dakterras. Het aanpalend cafetaria werd opgevat als een multifunctionele ruimte. Hier werden de steeldeckplaten met cellulose bespoten. Het terras vormde een structureel probleem. Er diende 23 cm isolatie weggewerkt te worden. Er was 15 cm nodig voor de afwatering en de vloer moest kunnen doorlopen.
De montage van het staal vergde geen grote problemen”, vult Thomas De Wandeler, CEO van de gelijknamige firma die instond voor destaalbouw aan. “Gans het gebouw rust op de staalstructuur (kolommen, vloerliggers, dakgordingen). De betonelementen hebben geen dragende functie, maar dienen als opvulling. De gevel werd visueel beglaasd met dubbel reflecterend glas met energetische waarde. De IFB-liggers zijn onderaan voorzien van extra-brede flenzen waardoor ze de vloerelementen
vlotter kunnen opvangen. De kolommen zijn klassieke HEA-profielen. Alleen aan de uitwerking van de knopen diende bijzondere aandacht besteed. De hele structuur werd brandwerend behandeld (Rf 60). Alles samen (geplooide staalplaten, standaardHEA-profielen, HEB- en IFB-liggers) werd 71 ton staal verwerkt. Rond het bestaand magazijn is een U-vormige gevelbekleding van geperforeerd staal geplaatst, wat het geheel visueel nauw aansluit bij het kantoor.
“Het resultaat is voortreffelijk”, besluit Stan Pattyn. “De werken verliepen op enkele details na, vlot. Alleen staat het nieuwe kantoor er nog geen twee jaar en denken we alweer aan een nieuwe uitbreiding. We hadden te weinig rekening gehouden met de snelle groei. In overleg met architect Van Beveren zijn we van plan in het verlengde van de cafetaria het systeem door te trekken”
